6 Stadskrant Actueel
9 juni 2021 Nummer 6
Alles voor een veilig stran
 Voor een mooi en vooral veilig strandseizoen De zon schijijnt. Dagje
kader). Dit strandseizoen komen er twintig bijij. Ook komt er een proef waarin mensen in een afgezette bewaakte zone kunnen zwemmen. Van begin mei tot eind september houden strandwachten elke dag toezicht.
Strand bewaken
Het preventie­ en reddingswerk doen de VRH en de Haagse Vrijij­ willige Reddingsbrigade (HVRB), diemetmeerdan100vrijijwilligers het strand bewaken, samen. ‘Het strand wordt elk jaar drukker en voller. Vooral in coronatijijd. En het strandseizoen duurt langer; mensen nemen ook buiten het seizoen een duik in zee,’ zegt Michel.
De afgelopen jaren zijijn ook nog eens 35 brandweermensen opgeleid tot lifeguard. Daar komen dit jaar nog eens 15 lifeguards bijij. Zijij hebben net hun intensieve opleidingsweek gehad met oefen­ reddingen en oefeningen met materiaal: van redvest, rescue­ board, rescuetube tot waterscooter ‘Er staan weer nieuwe gemotiveer­
 wordt dit jaar alles uit de kast gehaald.
Zo komen er meer waarschuwingsvlaggen,
worden nog meer lifeguards opgeleid en komt plof je neer op het zand. Hèè hèè......... we
er een proef waarin strandbezoekers in een afgezette, bewaakte zone kunnen zwemmen. Veiligheid voorop.
zijijn er. Kinderen rennen meteen het water in. Je bent blijij dat je even zit. Tijijdschrift erbijij. Tijijd voor jezelf.
‘Het zijijn vaak de onoplettende momenten waarin het mis kan gaan. Het grootste risico is het onbekende; bezoekers onder­ schatten het gevaar van de zee,’ weet Michel Puglia, medewerker strandveiligheid van Veiligheids­ regio Haaglanden (VRH).
‘Bijij weinig golven lijijkt de zee een meer of een groot zwembad. Maar dat is het beslist niet. Het zeewater is kouder dan onze lichaams­ temperatuur; je kunt onderkoeld raken. De zee kent eb en vloed, (onder)stromingen, zandbanken en muien. Dat kan gevaarlijijk zijijn.’
Daarom is het zo belangrijijk om bezoekers op die gevaren te wijijzen. Bijij de strandopgangen staan informatieborden en langs de kust staan waarschuwingsvlaggen (zie
‘Ik wil iets betekenen voor een ander’
‘Zwemmaatje Leen redde mijij
strand. Parasol, hand­ doek, eten en drinken, zonnebrand, schep en
emmertjes mee. Met grote tassen
Brandweermensen tijijdens hun trainingsweek tot
de lifeguards klaar om de kust veilig te houden,’ zegt instructeur Martin Hoogslag. ‘Een dag strand is heerlijijk, maar dat moet wel zo blijijven. Iedereen moet ’savonds
   ‘Ik ben geboren en getogen op Scheveningen. Ik ben blijij dat ik als lifeguard aan de slag kan. Ik wil iets betekenen voor anderen. Dat is een diep­
geworteld gevoel. Mensen uit de penarie halen. Dat doen we ook bijij de brandweer. Dat is met reddings­ zwemmen niet anders. Het is een leerzame trainings­ week. Hoe zet je het juiste materiaal op het juiste moment in? Welke handeling doe je bijij een redding? We oefenen oefenreddingen met elkaar. Je hoopt dat het niet nodig is, maar helaas kennen veel mensen de gevaren van de zee niet. Dan zie ik een moeder op het strand haar handdoek neerleggen en een boek gaan
lezen, terwijijl haar kinderen uit het zicht in de zee spelen. Ik ga in mijijn eentje niet met mijijn drie kinderen van 6, 4 en 1 naar het strand. De zee is onvoorspelbaar en op het strand raken kinderen snel hun oriëëntatie kwijijt. Je moet ze continu in de gaten houden. Als life­ guard kan ik mensen nu op de gevaren wijijzen.’
Hilda Oskam (40)
Werkt bijij de brandweer en doet de opleiding tot lifeguard. Ze is dit seizoen aan de kust te zien.
‘De zee is geweldig en geeft me energie maar kostte me ook bijijna mijijn leven. Door koude­ trainingen en de zee kwam ik in 2014 uit mijijn burn­out. Sindsdien ga ik elk weekeinde, ook in de winter, met een groep de zee in. Tot mijijn heupen en ik zorg dat ik de bodem voel. De golven voeren mijij terug naar de kust. Die keer ging het mis. Het weer was slecht; het water koud. De groep was er al uit, maar het lukte mijij niet. De golven waren te heftig en de stroming trok me de zee in. Ik vocht en vocht tot ik niet meer kon. Ik voelde dat ik het niet ging redden. Ik stopte met vechten en werd rustig. Neem mijij maar mee, dacht ik.
Opeens was daar zwemen vraag me niet hoe, hele heftige ervaring. In vertellen. In een split se nog steeds de zee in, ma al was.’
Jolanda van Kester (54
Werd in 2018 gered uit een dagbesteding en is
   dnmcazm